Door het paardenvlees schandaal is weer eens bevestigd dat het coderen en etiketteren van producten een essentieel onderdeel is bij het beheersen van de voedselveiligheid. Wie “shit inkoopt, verkoopt shit” blijft het gezegde in elke training. Dus wat moet elke ondernemer in het levensmiddelenkanaal weten bij de inkoop van zijn producten: Waaruit blijkt dat de producent of handelaar veilig met voedsel werkt, waaruit blijkt dat de gebruikte grondstoffen aan de wettelijke eisen voldoen en voldoen de etiketten aan de eisen.
Nu kan niet elke partij van een certificaat worden voorzien, maar het is toch wijs om van je producent te zien dat er bacteriologisch of chemisch onderzoek wordt verricht op zijn producten. Ook de grondstofleverancier van de producent moet onderzoek uitvoeren, die gegevens mag de producent weer gebruiken om de keten te informeren. Tracering wordt steeds belangrijker, de goede zullen moeten boete voor wat de kwade aanrichten. Daar is in al die jaren niets in veranderd. Wees alert en stel de vraag eens een keer aan uw leverancier. Iemand die zijn zaken op orde heeft, doet niet moeilijk en verstuurt de gevraagde gegevens. Als er geen resultaten zijn zal de boodschapper van dit bericht wel weer worden weggezet als ondeskundig! Aan u het oordeel!